door Margriet van Eck Poppe

Hylas heeft onder haar leden een aantal kampioenen. Daar mogen we als club trots op zijn. Een daarvan is Lana Broers. Twee jaar geleden werd ze Nederlands kampioen meerkamp in haar leeftijdsgroep junioren D. Vorig jaar bij het officieuze Nederlands kampioenschap voor C-junioren werd ze tweede. Met haar 15 jaar heeft ze al een hoop medailles en prijzen behaald! Wie op onze website kijkt zal zien dat ze al veel clubrecords op haar naam heeft staan dit jaar. Tijd om met haar en haar vader Hans in gesprek te gaan.

Lana begon met atletiek toen ze 6 jaar was en op de vraag hoe dat zo gekomen is zegt  ze: “Dat kwam eigenlijk door mijn broer, Jared. Die zat op voetbal, maar hij vond rennen ook erg leuk. Toen ging hij op atletiek.” Hans valt bij: ”Het kwam eigenlijk doordat ik Jared altijd ging brengen naar atletiek en dan moest Lana mee want mijn vrouw werkte op die dagen en Lana was nog te klein om alleen thuis te blijven. Na een tijdje vroegen de trainers of ze ook niet een keertje wilde meedoen en dat vond ze leuk. Dus toen is ze ook op atletiek gegaan”. Jared zit nog steeds bij Hera, hij is heel goed in horden.

Haar trainers op dit moment zijn Jorge Duany voor kogelstoten en Peter Winkel waarmee ze in de duinen traint. Ze traint ook in Heerhugowaard bij Hera, bij Robin Korving en Rudy Bouwer. Dat is wel zo praktisch omdat ze in die plaats woont. Ze kan niet alle meerkamp onderdelen bij één club volgen, dat lukt gewoonweg niet door de trainingsroosters. Maar bij officiële meerkamp wedstrijden komt ze alleen voor Hylas uit. Ze traint 5-6 dagen per week en per dag zo’n 1-3 uur. Door corona hoefde ze niet zo vaak naar school, daardoor kon ze nog meer tijd aan trainen besteden. Dat vond ze niet erg, integendeel.

Gevraagd naar wat atletiek betekent in haar leven zegt ze: ”Het is het grootste deel van mijn leven, naast school. Ik wordt er blij van. Behalve van lange afstanden, 600 m., dat vind ik niet zo fijn”. Desondanks blijft ze kiezen voor de meerkamp en wil ze zich (nog) niet specialiseren op losse onderdelen.

Aan sporters die niet zo goed presteren op wedstrijden geeft ze mee: “Gewoon volhouden, doorgaan!”. Zelf heeft ze ook wel eens een onderdeel niet zo goed gedaan en dat vind ze dan echt niet leuk. Hans: ”Als Lana zegt dat iets slecht is gegaan dan verdient dat wel enige nuance want als ze bij een sprong of een worp of iets anders geen persoonlijk record heeft behaald of daarbij in de buurt zit dan vindt ze al gauw dat het slecht is gegaan. Ik denk dus zelf dat ze in haar verwachtingspatroon de lat altijd zó hoog legt voor zichzelf dat dat niet altijd realistisch is.” Waar komt dat vandaan dat Lana de lat voor zichzelf zo hoog legt? Lana:” Nou ja ik ben al best vaak Nederlands kampioen geweest en dat wil ik natuurlijk wel zo houden. Maar die druk vind ik ook weer niet zo erg want daardoor presteer ik juist beter. Ik wil gewoon winnen”.

Op mijn vraag of Lana nog andere hobby's heeft buiten atletiek volgt een diepe zucht en zegt ze dat ze daar geen tijd voor heeft. Maar in de achtertuin staat een trampoline en die vindt ze geweldig. Ze heeft zichzelf geleerd om daarop salto's en flikflaks en salto’s achteruit te maken. Op de trampoline gaat ze uit haar dak!

Als het interview bijna afgelopen is vraag ik haar of ze nog iets meer kwijt wil, iets dat niet door mij aan haar is gevraagd. Heel bescheiden zegt ze: ”Nou, nee hoor.” Hans grapt:” Nou ik dacht nu gaat ze haar vader en moeder bedanken voor alle tijd en energie die ze erin gestoken hebben maar nee, helaas.” Gevolgd door een brede glimlach. Later komt er toch nog iets, Lana wil alle trainers bedanken die zoveel tijd en energie in haar steken. En Hylas als club ook, voor alle geboden mogelijkheden.


Tenslotte nog dit: grote voorbeelden voor Lana zijn meerkampsters  Katarina Johnson- Thomson   en  Nafi Thiam