De mensen achter Hylas 1

Interview met Wim Grapendaal, trainer van de mini's en pupillen

door Margriet van Eck Poppe, met foto's van Esther Trigallez.

Nee, ik doe zelf niet aan hardlopen of baanatletiek, ik kom oorspronkelijk uit de wereld van honkbal. Maar op dit moment doe ik niet aan sport. Ik ben in het trainerschap gerold omdat mijn kinderen op baanatletiek zijn gegaan toen ze nog klein waren. Ik ben niet zo iemand die dan langs de kant blijft staan kijken, ik ga gewoon meedoen! Zo ben ik vijftien jaar geleden in het trainerschap gerold. Ondertussen zijn mijn drie zoons van Hylas af, ze studeren nu.  De oudste twee doen helemaal niets meer aan sport. Mijn vrouw wel, die is erg fanatiek met hardlopen bezig.

De kinderen die ik lesgeef zijn wel jong ja, vanaf 4 of 5 jaar mogen ze beginnen. Ik vind het erg belangrijk dat kinderen al heel jong leren dat sporten leuk is. Dan is de kans groter dat ze op latere leeftijd ook aan sport doen en dat is echt veel gezonder.  Mijn hoofddoel is om kinderen enthousiast te maken. Dat lukt vrij aardig. En sport is ook een veilige omgeving om te leren omgaan met falen en teleurstelling als iets niet meteen lukt. Ik laat ze best wel spannende dingen doen, zoals verspringen over een horde. Maar ik laat ze altijd zelf kiezen, ik dwing ze niet om dingen te doen die ze niet aankunnen.

Als je bezig bent met prestaties leveren, en dat zijn die kleintjes ook, dan horen teleurstellingen er ook bij. Van de twintig kinderen kan er maar één de beste zijn, een beetje competitie hoort er wel bij. Maar als ik ze tegen elkaar laat lopen dan kies ik wel altijd tweetallen van gelijke sterkte uit. Of als dat niet kan, dan geef ik de zwakkere van de twee altijd een kleine voorsprong zodat ze ongeveer gelijk over de finish komen.

Een paar ouders van mijn pupillen gaan zelf ook trainen tijdens de les van hun kinderen. Er is op zaterdagochtend een leuke recreantengroep actief, daar sluiten ze dan bij aan.  Maar dat komt niet iedereen logistiek goed uit, soms komen opa’s en oma’s mee, soms gaan ouders naar de supermarkt terwijl hun kroost bij mij traint.  

Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Sommige van mijn pupillen sporten nog steeds bij Hylas. Maar ze stromen niet allemaal door, zo rond de overgang van pupillen naar junioren, zo rond 12 jaar, dan begint school wat zwaarder te wegen en krijgen ze het drukker met vriendjes en vriendinnetjes en dan laten ze dit schieten. Maar dan hebben ze al wel geleerd dat sporten leuk is en komen ze er later vaak op terug!

Blog Overzicht