Op 19 Augustus was de run, de meeste van ons waren bloednerveus, die 10 kilometer zouden we wel redden, maar zo'n (bijna) kwart marathon bracht toch wel wat druk met zich mee. Voor de start op de laatste nipper nog naar het toilet, we hadden veel stress! Maar met een temperatuur van 20 graden en een lichte regenbui was het perfect loopweer en de route langs de haven en de zee bood een prachtig uitzicht.

We liepen vooral langs zee en havens, ver buiten het centrum. In het begin zaten er wat hellingen in het parcours, later werd het vlak. De route liep in een soort ster vorm en omdat we allemaal een ander tempo hadden liepen we elkaar regelmatig tegemoet. Onze roze t-shirtjes waren daarbij wel makkelijk, we zagen elkaar al van ver aankomen. De kleding van de Finnen was meer neutraal van kleur of ze droegen het rode wedstrijdshirt dat we gekregen hadden, dus we sprongen er echt wel tussen uit. We hadden ook ons eigen juichteam, Claudia, Nora en Karin, dus het kon niet fout gaan. Het was handig dat er “hazen” meeliepen, lopers met een vaste snelheid waar we ons op konden richten. We zijn allemaal gefinisht tussen de 59 en 125 minuten, super trots op onze medaille en op elkaar.

Het publiek was niet zo uitbundig als we in Nederland gewend zijn. Ook als wij de andere lopers na onze eigen run toejuichten reageerden ze niet of nauwelijks. Luid zingen in een Finse trein is ook echt niet gewenst. Ook niet als er iemand jarig is zoals de jonge Nederlandse ijshockeyspeler die wij toevallig tegenkwamen tijdens een treinrit. Vallen we nu in een zwart gat? Nee hoor, we hebben alweer genoeg andere plannen, die vast weer concreet gaan worden bij die welverdiende koffie na het hardlopen op zaterdag bij Bergen Binnen.

Anita Baan & Anette Moerkerken