Heftige emoties onder de Brandenburger Tor!

Christiaan is startnummer 39900, in hartje Berlijn!

2e column van Christiaan van de Bruinhorst

Mijn laatste hardloopwedstrijd is de halve marathon van Egmond geweest, in januari 2019; daarna heeft het nog altijd rondwarende Corona-virus overal roet doorheen gegooid en kwam overal de klad in. Het vervelendst voor mijzelf was de geannuleerde 40ste editie van de Rotterdamse marathon: die zou eigenlijk een jaar verschoven worden, dus komende april 2021; maar dat gaat sowieso niet door en nu maar duimen dat zowel Rotterdam als Amsterdam komende oktober mag worden gehouden (alsnog de 40ste editie dus, anderhalf jaar later dan gepland). Ik hoop het van harte en ook dwaalt mijn geest in tijden van Corona steeds vaker af naar mijn laatst gelopen marathon. Dat was mijn 13e marathon tot nu toe!

Ik liep namelijk op zondag 29 september 2019, de marathon van Berlijn, vanaf 09.15! Ofschoon het al mijn dertiende hele marathon (42,2km) was, was het pas mijn eerste buitenlandse marathon en WAT voor één! Mijn mooiste hele marathon tot nu toe! Sorry, maar daar kunnen die van Rotterdam (9x gedaan) en Amsterdam (3x gedaan) echt niet tegenop! De marathon van Berlijn gaat dwars door die immense wereldstad heen: 46.000 lopers liepen dwars door en om die historische stad heen. Het was fantastisch om mee te mogen maken. De start was ronduit indrukwekkend, al snel bij en rondom de Siegessäule! Enerzijds gigantisch druk met lopers, anderzijds nauwelijks last van gehad, want de straten zijn daar zo breed. De organisatie van de marathon was op en top geregeld.

Ik liep deze marathon ook voor het goede doel: het geld ging direct naar Cliniclowns en in totaal heb ik in 9 maanden tijd, bijna 3.000 euro`s opgehaald voor het goede doel. Ik ben daar mijn familie, vrienden, bevriende lopers van Hylas en collega`s nog altijd erg dankbaar voor; zij hebben mijn Berlijnse marathon mede mogelijk gemaakt!  

De ene marathon is de andere niet, daar kwam ik ook die zondag in september 2019 weer achter! Qua tijd en persoonlijke prestatie is de 3u7minuten (3:07:54) de 3e tijd van mijn 13 marathons, dus ben 2x sneller geweest, maar ook 10x minder snel. Daar mag ik zeker tevreden mee zijn. Ik liep ongeveer tot 30km rond het gewenste 3uur schema, maar moest het daarna gaandeweg loslaten. Na 30km begon het, na de eerdere motregen, onbedaarlijk hard te regenen in Berlijn. Het bleek nog lastig om de marathon en de resterende 12km, goed en gedisciplineerd uit te lopen. Maar gelukkig is het mij gelukt, in een heel nette tijd. En ofschoon ik in Rotterdam 2x sneller ben geweest (met 3:01:35 als PR), was deze marathon de gaafste, de coolste, de mooiste tot nu toe en dat telt toch zwaarder mee!

Tenslotte de heftige emoties! Toen de finish bijna in zicht was, doemde na bijna 42km de Brandenburger Tor op voor mijn vermoeide, ach moegestreden ogen. De Brandenburger Tor! Het imposante beeldhouwwerk (vierspan) boven een architectonisch, klassiek hoogstandje. Ooit de markante grens tussen west- en Oost-Berlijn! De Brandenburger Tor was ooit de neoclassicistische stadspoort, met de illusie van een 18e/19e eeuwse toenadering tot de “Duits-Oud-Griekse wereld.” Toen ik in de stromende regen vlakbij deze poort kwam, vanuit Oost- naar West-Berlijn, keek ik met mijn natte ogen omhoog en voelde ik, als het ware, de mooie, maar ook zware Duitse geschiedenis, op mij neerdalen. De grootste verworvenheden, van Bach en Beethoven, via Kant en Nietszche. Maar ook voelde ik de duistere, zwartgeblakerde pagina`s, van sinistere namen en asgrauwe persoonlijkheden, waarvan ik de namen bijna niet durf te noemen; de inktzwarte donderwolk van de Tweede Wereldoorlog hing daar ook nog. Ik voelde dit alles even, onder die historische stadspoort, de mooie, maar ook veelgeplaagde Brandenburger Tor. En er eenmaal onderdoor, moest ik nog maar 400m naar de finish (gelijk aan één rondje op de atletiekbaan)!

Na de finish was het oppassen voor onderkoeld raken, zo natgeregend waren wij lopers geworden. Rillend liep ik naar het tentenkamp, waar ook mijn rugzak met kleding lag, met wat geld voor een hete koffie en warme broodjes. Na een eveneens hete douche op mijn hotelkamer vlakbij Ostbahnhof, liep ik naar de hotelbar om zo`n grote, Duitse bier te bestellen. Om toch weer een prachtige marathon te vieren, mijn 13e tot nu toe, de mooiste, in Berlijn. En terwijl ik een ferme slok van mijn bier nam, dacht ik moegestreden maar voldaan, aan de historische woorden van John Kennedy: “ICH BIN EIN BERLINER!”

Anno 2021 denk ik met veel weemoed terug aan Berlijn, aan de stampvolle ICE heen en terug, de bomvolle metropool Berlijn met krioelende mensenmenigte. De indrukwekkende gezelligheid van de EXPO een dag voor de marathon. De immense massale start en marathon, met die tienduizenden mensen. Ik vraag het mij af of dat weer ooit terugkomt, als dat virus weer weg zal zijn. Ik denk met extra veel plezier terug aan 29-9-2019.

Op de foto loop ik precies in het midden in wit shirt, met startnummer 39900, in hartje Berlijn!

Blog Overzicht